Það gaus ekki

það gaus ekki í Heklu í gær .......sem betur fer því þá hefði maður sennilega þurft að taka hraustlega til fótanna :)

Við fórum 19 saman ferðalangar austur fyrir fjall til að ganga á þetta frægasta eldfjall Íslands .

Fórum úr bænum um hálf níu að morgni og renndum sem leið lá austur að Landmannaleið og hún ekin að afleggjaranum að norðausturhrygg Heklu .

Reyndar lentum við í örlitlum ævintýrum því einn bíllinn festist í snjó og ég á slyddujeppanum gat dregið hann upp.

Ekki skemmdi svo fyrir að á afleggjaranum að Heklu festi annar jeppi sig og aftur var það slyddujeppinn sem gat komið til aðstoðar .Skal alveg viðurkenna að ökumaðurinn á slyddujeppanum var örlítið montinn  :)

En vegna slæmrar færðar ákváðum við að vera ekki að þjösnast þetta á bílum og labba að fjallinu þó að við værum ennþá í ca þriggja km fjarlægð  frá uppgöngustað .

Ekkert okkar vildi fara í utanvega akstur sem þó er greinilega stundaður þarna í einhverjum mæli þarna á melunum .

En í gönguskóna og stefnan tekin beint yfir Skjólkvíahraun í átt að  Rauðkembing .Fljótlega fóru menn að afklæðast sem mest þeir máttu því sól og blíða var þennan yndæla dag .Reyndar hefði ég viljað hafa nokkrum gráðum kaldara og sólina ekki alveg svona sterka því mikil sólbráð gerði gönguna ekki auðveldari.

Við ,,Bílastæðið " var  nestisstopp og  síðan stefnt upp á fjallið og stafnan tekin  suðaustur svona til að byrja með .

Gangan tók fljótt á göngugarpa því snjór var þungur og blautur og því farið frekar hægt yfir  en það var svo sem allt í lagi þó hægt miðaði því þá gafst bara betra tóm til að njóta lands og náttúru,tala nú ekki um félagskaparins sem er ekki síðsta ástæðan fyrir þessu fjallabrölti á manni  :)

En til að gera langa sögu stutta þá miðaði okkur áfram en í rúmlega 1300 metra hæð skall á okkur þoka og þar sem sumir leiðangursmenn voru bæði komir í smá tímahrak ,eymsli farin að ergja aðra og sumum leist ekki á þokubrölt þá ákváðu rúmlega helmingur göngumanna að halda sem leið lá aftur niður fjallið og elta sporaslóðina á meðan við hin fjallasjúklingarnir notuðum okkur GPS og gengum eftir honum leð sem lá á toppinn ,skal alveg viðurkenna að það kólnaði mjög hratt og ekki var færið auðveldara þarna uppi því snjórinn var eins og kristallar og gaf eftir í hverju skrefi .

En það var mjög ánægjuleg stund þegar mælirinn á GPS sagði okkur að við værum í 1491 metra hæð og það létt aðeins til svo að við sáum að við stóðum á toppnum :) 

Síðustu metrarnir voru dulmagnaðir í þokunni og frábært að finna tilfinninguna að standa á toppnum :).

En stoppið var stutt því eins og satt reyndist þá var kalt á toppnum  .

Leið því næst tekin til baka og trakkið á gps haft til hliðsjónar þó að sporin hafi oftast verið greinileg þá er tvöfalt öryggi betra en ekkert :) .

Leiðin til baka gengin mun hraðar og þótt að eitt hné hafi gefið sig á leiðinni þá drógum við örlítið á hópinn sem hætt hafði við að fara alla leið og þó að við höfum ekki ná þeim þá munaði ekki nema góðu korteri  á komutima að bílunum .

Reyndar var gengið mjög rösklega síðustu tvo kílómetrana og það var mjög gott að komast loksins að bílnum þar sem þrír ferðalangar biðu okkar  en restin hafði drifið sig af stað því í bænum biðu börn og aðrar skyldur .

Gönguvegalengd var um 23 km og það á  rúmum 9 tímum telst gott við þessar aðstæður og ég er þess fullviss að kvöldið þann 17 mai verður gleðilegt þegar þessi vel þjálfaði hópur kemur ofan af Hvannadalshnúk :)

 

Athugasemdir

[Elín (IP-tala skráð) 24.4.2008 kl. 23:16]

Hin besta ferð - en ég veit ekki hvort ég nenni aftur á Heklu í bráð ;)  Heyrumst og sjáumst, Elín